هم خسته ز بيرونم و هم خسته‌ام از تو

هر قدر كه از زير بدم بدترم از رو

از نسخة ي بي‌مصرف هر دكتر بي‌خير

شد خانة ي مسكوني من سيلوي دارو

يك بار پس از مصرف بي‌دقت يك قرص

تا صبح زدم روي تشك پشتك و وارو

ديگر به حكيمان وطن نيست اميدي

از بس متخصص زده بيرون ز ابرقو

چون خاصيتي نيست در اين قوم محال است

اميد بهي داشتن از شلغم و كاهو

از اردك و مرغابي و گنجشك و حواصيل

شد بيشتر آمار فلاطون و  ارسطو

يك عمر به تحقيق و پژوهش گذراندند

شد حاصلش اين نكته ي باريكتر از مو :

صد سال اگر بر لب جويي بنشيني

هرگز گذر عمر نبيني لب آن جو !

از قصة ي سوراخ و دم موش گذشتيم

حاشا كه رعايت شود اندازة ي جارو!

دور است سرِ آب در اين باديه افسوس

ما را به بلم نيست به جز دستة ي پارو

با اينكه دو بيت از غزلم غير ضروري ست

يك قافيه مانده ست مگر مي روم از رو !!